Een Iraniër die in Nederland woont en het liefst alle keukens van de wereld wil koken voor iedereen die hem lief is. Dat typeert Bas in het kort. Ik spreek hem via het beeldscherm terwijl hij in Iran op familiebezoek is. Het interview resulteert deze keer in een verhaal met veel informatie over eten zelf én over de verbindende kracht van samen eten. Naderhand krijg ik ter illustratie van zijn kookkunsten nog eens 30 foto’s toegestuurd. Voor het geval ik nog twijfelde of hij echt zo graag kookt en bakt!

Met Trudie heb ik een telefonisch interview over onder meer misofonie. Misofonie betekent letterlijk: haat tegen geluid. Meestal geluid dat mensen (of dieren) maken, waaronder ook etensgeluiden. Trudie ervaart deze klachten van misofonie. Ze heeft er gelukkig een goede weg in gevonden voor zichzelf, maar overgaan doet het niet. Het is een vorm van gevoeligheid en die hangt samen met andere gevoeligheden rond eten. Ze wil graag haar verhaal vertellen omdat anderen zich hierin misschien herkennen. Mocht dit bij jou inderdaad het geval zijn en worstel je met misofonieklachten rond eten, neem dan gerust contact met mij op om te kijken of ik iets voor je kan betekenen. Nu eerst het verhaal van Trudie!

Aan de keukentafel op een maandagochtend spreek ik met Agnieszka Kowalska. Op zoek naar een buitenlands avontuur kwam ze op haar 21ste samen met haar man vanuit Polen naar Nederland. Na wat omzwervingen kwamen ze, inmiddels met 2 kinderen, terecht in Arnhem. Hoe is het om als Poolse kennis te maken met de Nederlandse (eet)cultuur en nam ze veel gewoontes en gerechten mee van daar? En hoe komt het dat de groentes zo centraal staan in haar keuken? 

Eten in harmonie met de natuur en jezelf

Voor de serie ‘Verhalen over eten’ sprak ik, vanachter mijn beeldscherm, met Rudolf. Hij is werkzaam geweest als orthopedagoog; eerst als behandelaar, later in het management en in bestuurlijke functies. Mede vanuit die achtergrond heeft hij een inspirerende kijk op eten, die ik graag met je deel! Lees je mee?

Op een mistige dag zit ik bij Cécile Reulen in haar lichte keuken voor haar verhaal over eten. We zitten aan tafel met een cappuccino. Cécile vraagt zich af of het opkloppen van melk eigenlijk iets doet met de voedingswaarde van de melk. Die vraag hoor ik vaker en ik kan haar geruststellen, dit is niet zo. Het maakt de koffie zachter van smaak maar dat komt alleen door de melksuiker en die zat er al in. Met zicht op de tuin praten we uitgebreid over wat eten voor haar betekent.

Samen met mijn dochter keek ik een poosje geleden naar Heel Holland Bakt. De deelnemers kregen de opdracht om macarons te maken, waarop mijn dochter voorstelde om dat ook eens samen te doen. Ik dacht ‘Hm, haute patisserie, dat is niks voor mij. Suiker op precies de juiste temperatuur krijgen is lastig, werken met spuitzakken vind ik zo’n geklieder, en dan zul je zien dat die macarons vervolgens allemaal scheuren’. Toch was het blijven hangen, en als je dochter het leuk vindt, is dat zeker een goede reden om het wél te proberen.

Op een zonnige winterdag spreek ik Hans Marcelis in zijn statige woning in het Spijkerkwartier. Hans vertelt enthousiast en honderduit over zijn grote liefde voor eten en koken. Maar het verhaal begint bij zijn jeugd, die niet altijd eenvoudig was voor Hans.

In de tweede lockdown heb ik een gesprek met Jan Meijering. Hij is kunstenaar en docent beeldende vorming, woont met zijn gezin in Arnhem en is al zijn hele volwassen leven vegetariër. Ik ben benieuwd naar het verhaal hierachter en welke rol eten speelt in zijn leven.

Het waren termen die regelmatig voorbij kwamen in de cursussen die ik de afgelopen jaren deed. Ik bedoel deze: ‘denken en leven in overvloed’ en de tegenhanger: ‘denken en leven in schaarste’. Deze termen hebben mij veel geleerd en dus deel ik het graag met je. Want juist ook als het gaat over eten vind ik het erg waardevol!